Tanrı Neden Kötülüğe İzin Veriyor?

Merhaba kendi küçük dünyacıklarında yaşayan küçük insanlar! Bu yazımda tanrı(lar)dan ve bu tanrıların neden kötülüğe izin verdiğinden; Epikür, Augustinus, Platon, Aquinas gibi bazı filozofların bu konu hakkındaki düşüncelerini ele alacağız. (Kısacası teodise işte)
Bu arada, bendeniz retorik açıdan pek iyi olamadığım ve insanlara şu felsefi konuları açıklamak için kırk takla attığım için bu blogu açma kararı aldım. (madem anlattıklarımı anlamamak için ısrar ediyorsunuz, yazdıklarımı okuyunuz efendim.)



Kötülük Felsefesi
"Tanrı kötülüğü önlemek istiyor ancak bunu yapamıyor mu?
                        O zaman kadir-i mutlak değildir.
Engelleyebilir ama istekli değil mi?
                                   O zaman kötü niyetlidir.
Hem istekli hem de kadir mi?
                Öyleyse neden dünyada kötülük var?
Ne istekli ne de kadir mi?
                    Öyleyse neden ona Tanrı diyelim?"
                                                         -Epikür

Ateistlerin en güçlü sorularından biri bu olsa gerek, Teist filozofların bu soruya olan cevaplarına geçmeden önce Epikür'ün bu sözünü sürekli dile getiren bir İskoçlu filozof David Hume'un adını vermesem olmaz.

~Tanrıyı Savunan Filozoflar~
Tanrıyı savunan ilk filozoflardan birisi Platondur, o da çoğu Teist gibi evrenin düalite mantığıyla kurulu olduğunu savunmuştur, her şey zıttıyla var olur der bu ikicilik sistemi, bu zıtlık sayesinde de cosmos dediğimiz evren var olmaya devam eder.
Zira kötülük olmasaydı iyiliğin iyilik olduğunun bilincinde olmayabilirdik.


" Tanrılar aslında iyidir. İyi bir şey zararlı olamaz, zarar veremez. Zarar vermeyen bir şey kötülük etmez. Kötülük etmeyen kötülüğe sebep olmaz. Tanrılar iyi olduğu için yalnız iyi olan şeyler onlardan gelir. Kötü şeyler için başka sebepler aranmalıdır. Bunların tanrılardan geldiği söylenmemelidir." 
                                                       -Platon

13. yüzyılda yaşayan skolastik filozof Thomas Aquinas da Tanrının kötülüğü istemekten ziyade kötülüğe izin verdiğini söylemiştir. 
Tanrıyı savunan filozofların tek argümanı tanrının bize sunduğu özgür irade ve düalizmdir. 
Bir de Panteistler var, Tanrı ve cosmos iç içedir, her şey Tanrıdır diyorlar yani birine yada bir şeye kötülük yaparsam kendime kötülük yapmış olurum mantığı da var içinde ama benim anlamadığım nokta şu: Her şey kendisini yarattıysa (cansız varlıklar bile) panpsişizm felsefesini benimsememiz gerekiyor. (sonuçta kendini yaratabilme kabiliyetine sahipsen az da olsa şuura ihtiyacın vardır.) İnsanın kendisini egemen ve üstün gördüğü şu dünyada panpsişizm de başlı başına karmaşık ve anlamsız geliyor bana açıkcası, ehheeey şu gökteki Güneş'in şuuru olsa ne yazar, nasıl olsa bana hizmet etmek için yaratılmış.

~Hop! Geldik Sonaa~
İster celse deneyleri sayesinde ruhlarla konuşun, ister badem bıyıklı amcalar gibi olun, isterseniz de Baudrillard gibi "Hiper gerçeklik gerçekten olabilir mi lan?" diyen insanlardan olun kısacası kim olursanız olun bu Tanrı kavramı her zaman hayatımızda olacak ve hayatımızı bu kavramın varlığına göre yönlendireceğiz, şeytan cidden Lucifer mı yoksa insanları tağuta sürükleyen varlık mı emin olamayacağız. Eninde sonunda bu karmaşıklıkta ölüp gideceğiz...
 Doğru yolu bulabilmek ümidiyle şimdilik görüşürüz diyorum efendim!

Yorumlar

  1. Baran3 Eylül 2025 03:40

    Selam. Cevabım doğruyu bulmana yardımcı olur umarım.
    Tanrı mutlak iyidir. Kötülük, ilahî iyilikle hizanın sapmasıdır. Tanrı’nın insana verdiği en büyük özellik özgür iradedir. Bu insanı kendi kararlarını verebilen, iyiyi ya da kötüyü seçebilen bir varlık yapar. Tanrı, bu seçimlere doğrudan müdahale etmez çünkü gerçek özgürlük ancak müdahalesiz bir alanda mümkündür. Özgür irade öyle bir güçtür ki, Tanrı’dan
    gelen kesin emirlere bile karşı çıkma yetisi verir.

    Katolik geleneğinde sıkça görülenin aksine, Lucifer da özgür iradesini kullanarak Tanrı’nın emrine karşı koymuştu. İlahî tasarının bir parçası gibi hareket eden bir kukla gibi değildi,
    tercih tamamen kendisine aitti. Verdiği karar, Tanrı'ya yani iyiliğin kaynağına ters düştüğü için kötüdür; yaratılışının gereği değil. Bu yüzden kötülük Tanrı’dan kaynaklanmaz. Kötülük, insanın veya herhangi bir özgür irade sahibinin bu gücü, ilahî merhametten ve rehberlikten kopuk
    biçimde kullanmasının sonucudur.

    Tanrı, özgür irade vererek insanın, Tanrı’nın iradesinden bağımsız olarak hareket ettiğinde ne yapacağını ve neyi tercih edeceğini görmek(Tanrı ve zaman ilişkisi üzerine düşmek lazım) ister.
    Bence dünyadaki insandan kaynaklı kötülüğe Tanrı'nın neden izin verdiğinin cevabı budur. Evrenin kalanında bir kötülükten söz edilmemesi de buna bağlanabilir.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Öjeni: Vadedilen İyiye Gidiş ve Statükonun Belirsizliği

Bireyin doğduğu an, yaşamını idame ettirebilmesi için fiziksel zorunluluk gerektiren eylemleri yapabilme kabiliyetine ihtiyacı vardır. Bununla birlikte, birey büyüyüp gelişince kılgısal akıl olaya dahil olur ve ahlaki zorunluluklar ortaya çıkar. Öyle ki, günlük hayattaki en basit eylemlerimiz bile ahlaki yasalarla değerlendirilir. Ahlaki değer ve davranışlar toplum normları, içsel inanışlar ve etik kurallarla ilişkilidir. Ancak, kişilerin yaşamları boyunca karşılaştığı çeşitli durumlar ahlaki çatışmalara yol açabilir. Tarihteki en büyük ahlaki çatışmalardan biri olan öjeni girişimleri, toplumsal düzen adı altında devletin halka müdahalesini her alanda meşrulaştıran bir soykırımdır. İnsanların genetik özelliklerini değiştirme veya seçme fikri, doğal seçilimin önüne geçip ahlaki ve toplumsal normları yeniden şekillendirmeyi amaçlamaktadır. Öjeni (eugenics) kavramı, insanların genetik özelliklerini “iyileştirme” amacıyla bilimsel ve toplumsal girişimlerde bulunma fikrini ifade eder. Öjen...
Devamı

HERKES KENDİ İŞİNE BAKSIN!

Zamanında size yere göğe sığdıramadığı methiyeler dizenler vardı ya, işte o zavallılar, paranın kokusunu alır almaz arkasına bile bakmadan kaçtılar. Hayranlık mı? Hadi oradan. Şimdi, eskiden selam bile vermeye tenezzül etmeyecekleri tiplerin peşinden kuyruk gibi sürükleniyorlar. Para her şeyi satın alır, kardeşim: Karakterini, omurganı, o sözümona onur dedikleri süslü saçmalığı bile. Bir kere burnuna o sikke kokusu geldi mi, dünyanın en pespaye hâlini bile şeref madalyası gibi taşırsın göğsünde. Sabah beşte kalkıp buz gibi suyun altına girsen ne olur? Hayallerinde paraya koşarsın, gerçekte ise cebinde beş kuruşsuz, elinde yalnızca avuç içlerini ovuşturursun. Kendine bulduğun tek şey, biraz daha eskimiş umutların ve biraz daha büyümüş açlığın olur. Sana büyük hayaller vaat eden o sabah ritüelleri var ya, hepsi palavra. İstersen kafanı buz dolu bir kovaya sok, yine de bulamayacaksın. Parayı değil, kaybolduğun yerin haritasını bile bulamazsın. Çünkü sen hala insanlığa, dostluğa, hayranlığ...
Devamı

Ölmeden Önce Yazmak İstedim

Sevgili okurum, canım; Biliyorsun ben ilk defa bu tarz bir metin yazıyorum. Bugüne kadar yazmaya değer bulduğum fikirlerim hep vardı fakat hislerim hiç olmamıştı. İlk defa güvendiğim hislerin beni yarı yolda bırakmaması dileğiyle... Aşkım; Keşke bu sevdadan payıma seni özlemek yerine sana sarılmak düşseydi. Zor olduğunu biliyorum fakat sadece bana mı zor bilemiyorum. Sabahım değişti, akşamın değişti; öğlenler zaten benim için yoktu. Başta anlayamasam da ben tamamen değiştim. Vazgeçmediğim üslubum değişince, genetik metinlerim sağcı romanlarına dönüşünce anladım bunu.  Beklediğimi biliyorsun, beklemekten vazgeçmeyeceğimi değil. Hayatımı yazdım, felsefeyi yazdım, bilimi yazdım, trajediyi yazdım... Bir gün seni yazacağımı ve aşktan bahsedebileceğimi aklımın ucundan dahi geçiremezdim. Aşkı yok sayıp cinsel arzu olarak değerlendiren Freud'tum. Şimdi ise farkında olmadan ölüme sürüklenen Ophelia. Ve şimdi Dünya, bir kız çocuğunu kaybediyor, Deliliği aşk sanılmış, Ölümü kader yazılmış bir...
Devamı